Największa w historii nagroda za pomysł na CO2

Xprize Carbon Removal ogło­sił kon­kurs adre­so­wa­ny do pomy­sło­daw­ców i zespo­łów z całe­go świa­ta. Poszukiwane jest roz­wią­za­nie umoż­li­wia­ją­ce wycią­gnię­cie dwu­tlen­ku węgla bez­po­śred­nio z atmos­fe­ry lub oce­anów i trwa­łe jego zatrzy­ma­nie w spo­sób przy­ja­zny dla śro­do­wi­ska. Budżet wyno­si 100 milio­nów dola­rów, a spon­so­rem jest naj­bo­gat­szy czło­wiek świa­ta Elon Musk i jego Fundacja. 

Na czym polega konkurs

Ten mię­dzy­na­ro­do­wy kon­kurs potrwa czte­ry lata. Zwycięzca ma przed­sta­wić szcze­gó­ło­wy, zwe­ry­fi­ko­wa­ny model usu­wa­nia CO2 na pozio­mie 1 tony dzien­nie, a następ­nie wyka­zać przed zespo­łem sędziów zdol­ność swo­je­go roz­wią­za­nia do jego eko­no­micz­nej ska­lo­wal­no­ści do pozio­mu gigaton. 

Czytaj wię­cej: Emisje CO2 na świe­cie spadają

Usuwanie 10 giga­ton dwu­tlen­ku węgla rocz­nie do 2050 r. pomo­że w wal­ce ze zmia­na­mi kli­ma­tu i przy­wró­ce­niu rów­no­wa­gi węglo­wej Ziemi. 

To nie jest konkurs teoretyczny

Chcemy osią­gnąć napraw­dę zna­czą­cy wpływ. Ujemny bilans węglo­wy, a nie neu­tral­ność. Ostatecznym celem jest ska­lo­wal­ne wychwy­ty­wa­nie węgla, któ­re jest mie­rzo­ne na pod­sta­wie „w peł­ni uwzględ­nio­ne­go kosz­tu za tonę“, mają­ce­go na wzglę­dzie wpływ na śro­do­wi­sko. To nie jest tyl­ko teo­re­tycz­ny kon­kurs; poszu­ku­je­my zespo­łów, któ­re zbu­du­ją rze­czy­wi­ste sys­te­my, wywie­ra­ją­ce wymier­ny wpływ i ska­lu­ją­ce się do pozio­mu giga­ton. Cokolwiek będzie trze­ba. Czas jest naj­waż­niej­szy – Elon Musk.

Znaczna część roz­wią­zań pozwa­la­ją­cych na usu­wa­nie CO2 była do tej pory jedy­nie dys­ku­to­wa­na i omawiana.

Rzucamy wyzwa­nie inży­nie­rom, naukow­com i przed­się­bior­com, aby skon­stru­owa­li i zade­mon­stro­wa­li sys­te­my usu­wa­nia węgla, któ­re napraw­dę dzia­ła­ją – Peter H. Diamandis, zało­ży­ciel i dyrek­tor wyko­naw­czy Xprize.

Radykalne rozwiązania

Cel poro­zu­mie­nia pary­skie­go to ogra­ni­cze­nie wzro­stu tem­pe­ra­tu­ry na Ziemi do nie wię­cej niż 2˚C w sto­sun­ku do pozio­mu sprzed epo­ki prze­my­sło­wej, a naj­le­piej do 1,5˚C. Konieczne są jed­nak śmia­łe, rady­kal­ne inno­wa­cje tech­no­lo­gicz­ne i zwięk­sze­nie ska­li dzia­ła­nia. Nie będą pole­ga­ły tyl­ko na ogra­ni­cza­niu emi­sji CO2, ale na rze­czy­wi­stym pochła­nia­niu CO2 już znaj­du­ją­ce­go się w powie­trzu i oce­anach. Jeśli ludz­kość będzie podą­żać dotych­cza­so­wą dro­gą, wów­czas do roku 2100 śred­nia tem­pe­ra­tu­ra na świe­cie może wzro­snąć o 6˚C.

Start w Dniu Ziemi

Szczegółowe infor­ma­cje na temat warun­ków kon­kur­su pozna­my 22 kwiet­nia 2021 roku, czy­li w Dzień Ziemi. Tego same­go dnia roz­pocz­nie się reje­stra­cja uczest­ni­ków. Projekt będzie trwał przez 4 lata do Dnia Ziemi w 2025 roku.

Czytaj wię­cej: Dwutlenek węgla poda­ruj w prezencie

Na pulę nagród 100 milio­nów dola­rów skła­da się kil­ka transz. 

Po upły­wie 18 mie­się­cy, na pod­sta­wie decy­zji sędziów kon­kur­su, 15 naj­lep­szych wybra­nych zespo­łów otrzy­ma po 1 mln dola­rów. To pie­nią­dze na budże­ty ope­ra­cyj­ne w celu prze­pro­wa­dze­nia peł­no­wy­mia­ro­wych demon­stra­cji, wyma­ga­nych do zdo­by­cia nagrody.

W tym samym cza­sie do rywa­li­zu­ją­cych zespo­łów stu­denc­kich tra­fi w sumie 25 sty­pen­diów stu­denc­kich o war­to­ści 200 tys. dolarów.

Finał konkursu

Pozostałe 80 milio­nów dola­rów zosta­nie roz­dzie­lo­ne w nastę­pu­ją­cy sposób:

1) Zwycięzca nagro­dy głów­nej (pierw­sze miej­sce): 50 mln dolarów.

2) Zajęcie dru­gie­go miej­sca: 20 mln dolarów.

3) Zajęcie trze­cie­go miej­sca: 10 mln dolarów.

Podstawowe kryteria

Zespoły mogą zgła­szać do kon­kur­su roz­wią­za­nia natu­ral­ne, inży­nie­ryj­ne i hybry­do­we. Sędziowie będą oce­niać dru­ży­ny w opar­ciu o czte­ry pod­sta­wo­we kryteria:

1) Sprawny pro­to­typ sys­te­mu usu­wa­nia CO2, któ­ry moż­na pod­dać rygo­ry­stycz­nej oce­nie, zdol­ny do usu­wa­nia co naj­mniej 1 tony dziennie.

2) Zdolność zespo­łu do zade­mon­stro­wa­nia sędziom, że ich roz­wią­za­nie może być eko­no­micz­nie ska­lo­wal­ne do pozio­mu gigaton.

3) Podstawowe kry­te­rium to pełen koszt w prze­li­cze­niu na tonę CO2, z uwzględ­nie­niem wszyst­kich korzy­ści dla śro­do­wi­ska, trwa­ło­ści oraz war­to­ści dodanej

4) Ostatnim kry­te­rium jest dłu­gość okre­su, na jaki usu­nię­te CO2 zosta­je zatrzy­ma­ne. Pożądany mini­mal­ny cel to 100 lat.