Czy fusy z kawy zastąpią sól i piach

Pomysł posy­pa­nia ście­żek w par­kach fusa­mi z kawy zata­cza coraz szer­sze krę­gi. Wiadomość posłał w świat Lew, któ­ry zasły­szał o cudow­nym zasto­so­wa­niu kawy w kra­jach Północy i Zachodu. – Toż prze­cie my jeste­śmy w kra­ju naj­więk­szy­mi kawo­sza­mi. Dawajcie no mi fusy na ścież­ki w par­ku – zarzą­dził zwierz. 

Pomysł spodo­bał się od razu. Podwładni chy­żo ruszy­li do pra­cy, bo wia­dra z fusa­mi oka­za­ły się lżej­sze niż gdy był w nich sól i piach. Ciemna kawa przy­cią­gnie pro­mie­nie słoń­ca i roz­to­pi lody. I o to prze­cie cho­dzi. Po kawie spo­koj­nie cho­dzić mogą czwo­ro­no­gi. I jaki zapach, ach!

Sypnęli fusami

Zdjęcia tego eks­pe­ry­men­tu wycie­kły poza gra­ni­ce kra­ju i zyska­ły wiel­kie uzna­nie. W kra­ju nad Wisłą od razu zaczę­ła się dys­ku­sja. – Co wy na to? – padło pyta­nie w zna­mie­ni­tym gronie. 

Kawa na począ­tek zdrożeje

Odważnie wyzwa­nie pod­jął Kruk. Wszak ten cele­bry­ta zasły­nął z tego, że jako pierw­szy w pań­stwie zaka­zał pale­nia węglem. Teraz też posta­no­wił dać dobry przy­kład. W swo­im oka­za­łym par­ku wydzie­lił eks­pe­ry­men­tal­ną dróż­kę, na któ­rej już wylą­do­wa­ły fusy z kawy. – Czy aby ta dróż­ka wcze­śniej solą nie sypa­na? – mar­twi­li się ponie­któ­rzy. – Co z pra­wa­mi Dżdżownic, one nie lubią kawy! – zapro­te­sto­wał ktoś.

Fusy z kawy w fusomacie

Ha, za to pomy­sło­wy Wojtek posta­wił u sie­bie „fuso­mat“. Bo niby skąd te fusy brać? Krok pio­nier­ski i odważ­ny, ponie­waż takie zbie­ra­ne fusy z kawy mogą sta­no­wić nie lada zagad­kę. Czy tyl­ko ara­bi­ca i robu­sta tam się znaj­dą? A co jeśli ktoś dosy­pie kar­da­mon i cukier? 

- Może byście naj­pierw chod­ni­ki odśnie­ży­li – zapro­po­no­wał malkontent.

Wcześniej czy póź­niej pyta­nie o fusy zamiast soli i pia­chu pad­nie w prze­strze­ni publicz­nej. Już teraz więc trze­ba być na nie goto­wym. Ryba nie mówi: nie. Ale Stok Biały zde­cy­do­wał: to nie dla nas.

Bez chemii, tylko piasek

Oczywiście pyta­nia nie unik­nął Stołek. Zresztą odpo­wie­dział na nie jako pierw­szy. – Soli w par­ku nie sto­su­je­my, od daw­na. A fe, żad­nej che­mii. Tylko czy­sty pia­sek – pouczył innych. 

Piasek jest swoj­ski, nie z impor­tu. Nie trze­ba więc zawra­cać sobie gło­wy – posta­no­wił Stołek raz a dobrze. 

Jednak na obrze­żach stoł­ka widać zain­te­re­so­wa­nie chod­ni­ka­mi o zapa­chu kawy. Pewien Urwis posta­no­wił z rana obsy­pać chod­ni­czek i zoba­czyć, co na to inni. Nawet naj­więk­si ama­to­rzy kawy nie zauwa­ży­li, co mają pod nogami.

Za i przeciw

W kra­ju nad Wisłą dys­ku­sja: za czy prze­ciw sypa­niu kawy na chod­ni­ki, dopie­ro się roz­krę­ca. Uczeni pró­bu­ją gasić zapał i pro­szą o bada­nie efek­tów. W pla­nach są już pierw­sze pra­ce badaw­cze. Może to pomysł na jakieś stypendium? 

Lokalni poli­ty­cy już idą za cio­sem. – Co z ure­gu­lo­wa­niem sta­tu­su kawo­wych odpa­dów? – pyta­ją for­ma­li­ści. – Trzeba to ure­gu­lo­wać admi­ni­stra­cyj­nie! – grzmią inni. 

Czy jest w tym w ogó­le jakiś efekt eko­lo­gicz­ny? Czy rze­czy­wi­ście fusy z kawy zastę­pu­ją sól, a nie piach? Entuzjaści wzru­sza­ją ramio­na­mi: jakoś to będzie. W koń­cu w całej tej akcji „eko“ jest chy­ba naj­mniej ważne.