Wodór zamiast gazu w domu? Lepiej to przemyśleć

W Szkocji ma się zacząć eks­pe­ry­ment na dużą ska­lę: wodór ma zastą­pić w kil­ku­set domach gaz ziem­ny. Chodzi nie tyl­ko o ogrze­wa­nie domu, ale też o pod­grze­wa­nie wody i goto­wa­nie. Spalanie wodo­ru jest eko­lo­gicz­ne – pod­czas pro­ce­su emi­to­wa­na jest tyl­ko para. Jednak uzy­ska­nie wodo­ru wyma­ga dużej ilo­ści ener­gii. I są tań­sze spo­so­by, by ogra­ni­czyć szko­dli­we emi­sje do powie­trza – prze­ko­nu­je spo­ra gru­pa firm, orga­ni­za­cji i instytucji.

Wodór na sposób szkocki

Na wschod­nim wybrze­żu Szkocji zie­lo­ne świa­tło uzy­skał nie­daw­no pro­jekt H100 Fife. Da miesz­kań­com Levenmouth szan­sę przej­ścia na wodór zamiast gazu ziem­ne­go. Pierwszych 300 klien­tów, któ­rzy przy­stą­pią do pro­jek­tu, otrzy­ma bez­płat­ne pod­łą­cze­nie do sie­ci wodo­ro­wej, bez­płat­ne urzą­dze­nia dosto­so­wa­ne do wodo­ru oraz bez­płat­ną kon­ser­wa­cję przez cały czas trwa­nia pro­jek­tu. Za „gaz wodo­ro­wy“ zapła­cą tyle samo, ile zapła­ci­li­by za gaz ziemny.

Budowa infra­struk­tu­ry już się zaczę­ła. Klienci mają przy­stą­pić do testo­wa­nia wodo­ro­we­go pali­wa w 2022 r. Projekt będzie funk­cjo­no­wał przez 4,5 roku do mar­ca 2027 roku.

Co waż­ne, będzie to wodór zie­lo­ny czy­li pro­du­ko­wa­ny w pro­ce­sie elek­tro­li­zy przy uży­ciu ener­gii z farm wia­tro­wych na morzu. Szkocja ma wia­tru w nad­mia­rze, pro­duk­cja będzie więc jak naj­bar­dziej eko­lo­gicz­na i zeroemisyjna. 

Po co ten wodór?

Jednak ogrze­wa­nie domu wodo­rem to dość dro­ga opcja dekar­bo­ni­za­cji. Wskazują na to sygna­ta­riu­sze listu do wice­prze­wod­ni­czą­ce­go UE Fransa Timmermansa. W gru­pie przed­się­biorstw, orga­ni­za­cji poza­rzą­do­wych i ośrod­ków ana­li­tycz­nych jest też pol­ska Narodowa Agencja Poszanowania Energii.

Czytaj: Wodór zasko­czył eko­lo­gów

Chociaż nie­któ­rzy uwa­ża­ją, że poprzez wpro­wa­dze­nie wodo­ru do ogrze­wa­nia naszych budyn­ków moż­na by unik­nąć trud­nej reno­wa­cji budyn­ków i moder­ni­za­cji odna­wial­nych sys­te­mów grzew­czych, rze­czy­wi­stość jest inna – czy­ta­my w liście.

Prawdą jest, że odna­wial­ny wodór może odgry­wać rolę w dekar­bo­ni­za­cji trud­nych do obni­że­nia sek­to­rów, ale jego bez­po­śred­nie wyko­rzy­sta­nie do ogrze­wa­nia na dużą ska­lę jest pro­ble­ma­tycz­ne, ponie­waż wią­że się z wie­lo­ma nie­pew­no­ścia­mi doty­czą­cy­mi ska­lo­wal­no­ści, kosz­tów jego pro­duk­cji i nieefektywności. 

W per­spek­ty­wie średnio- i dłu­go­ter­mi­no­wej, aby zop­ty­ma­li­zo­wać pro­ces dekar­bo­ni­za­cji cie­pła, nale­ży fawo­ry­zo­wać opcje efek­tyw­no­ści ener­ge­tycz­nej. Mogą one przy­nieść natych­miast rze­czy­wi­ste oszczęd­no­ści, przy jed­no­cze­snym uwzględ­nie­niu rosną­ce­go udzia­łu źró­deł odnawialnych. 

Innymi sło­wy: naj­tań­sza jest ener­gia zaosz­czę­dzo­na. Pieniądze w pierw­szej kolej­no­ści powin­ny tra­fić na ter­mo­mo­der­ni­za­cję i pane­le foto­wol­ta­icz­ne na budyn­kach. To pierw­sze tak jasno posta­wie­nie spra­wy. Do nie­daw­na eko­lo­dzy kon­cen­tro­wa­li się na tym, by wodór był zie­lo­ny czy­li pocho­dził z odna­wial­nej ener­gii. Teraz dostrze­ga­ją wię­cej plu­sów i minu­sów gospo­dar­ki wodorowej.