Pralki, telewizory, zmywarki z naklejkami od A do G

Nowe ety­kie­ty ener­ge­tycz­ne poja­wia­ją się od 1 mar­ca w skle­pach na sprzę­cie chłod­ni­czym, pral­kach, pralko-​suszarkach, zmy­war­kach oraz tele­wi­zo­rach. Znikną rzę­dy plu­si­ków przy A. Co to oznacza?

Etykiety energetyczne

Nowe ety­kie­ty wyko­rzy­stu­ją uprosz­czo­ną ska­lę A‑G, zastę­pu­jąc kate­go­rie A +, A ++ i A +++. To uprosz­cze­nie ma uła­twić wybór bar­dziej ener­go­osz­częd­nych urzą­dzeń. Każdą nową ety­kie­tę zapro­jek­to­wa­no w taki spo­sób, że kla­sa A jest począt­ko­wo pusta. To miej­sce na inno­wa­cje i roz­wój nowych, bar­dziej ener­go­osz­częd­nych modeli. 

Na nowych ety­kie­tach ener­ge­tycz­nych poja­wia­ją się kody QR, któ­re pro­wa­dzą do bazy pro­duk­tów EPREL. W niej każ­dy może spraw­dzić szcze­gó­ło­wą cha­rak­te­ry­sty­kę pro­duk­tu. Są też bar­dziej czy­tel­ne pik­to­gra­my wska­zu­ją­ce na np. wydaj­ność cyklu pra­nia, pojem­ność, zuży­cie wody. 

Wprowadzono rów­nież dodat­ko­wo ozna­cze­nie ska­li klas hała­su od A do D.

Realne zużycie energii

W nie­któ­rych przy­pad­kach nowa ska­la sto­su­je bar­dziej rygo­ry­stycz­ne lub bar­dziej reali­stycz­ne meto­dy obli­czeń. Na przy­kład w sta­rej ska­li zuży­cie ener­gii przez pral­ki opie­ra się na rocz­nym zuży­ciu, pod­czas gdy nowe ety­kie­ty ener­ge­tycz­ne opie­ra­ją się na 100 cyklach prania. 

W przy­pad­ku tele­wi­zo­rów zmie­ni­ła się for­mu­ła zuży­cia ener­gii, któ­ra lepiej odda­je rze­czy­wi­sty jej pobór, a nie tyl­ko przez ekran.

Producenci przy­go­to­wy­wa­li się do tej zmia­ny od daw­na. Natomiast skle­py sta­cjo­nar­ne i inter­ne­to­we mają 14 dni robo­czych na wymia­nę sta­rej ety­kie­ty na nowe ety­kie­ty ener­ge­tycz­ne, tak­że w mate­ria­łach marketingowych.

Prawo do naprawy

Urządzenia mają być łatwiej­sze w napra­wie. Producenci będą musie­li zapew­nić pro­fe­sjo­nal­nym warsz­ta­tom czę­ści zamien­ne, a tak­że doku­men­ta­cję tech­nicz­ną potrzeb­ną do naprawy.

Naprawiamy czy wyrzucamy

Dla każ­dej z tych grup pro­duk­tów czę­ści zamien­ne i odpo­wied­nie infor­ma­cje doty­czą­ce napra­wy muszą być dostęp­ne przez co naj­mniej 7–10 lat po zaprze­sta­niu wpro­wa­dza­nia pro­duk­tu do obro­tu. Ponadto wszel­kie czę­ści zamien­ne mają być dostar­czo­ne naj­póź­niej po 15 dniach roboczych.

Już na eta­pie pro­jek­to­wa­nia czę­ści zamien­ne powin­ny być opra­co­wa­ne tak, aby oso­ba zaj­mu­ją­ca się napra­wa­mi mogła korzy­stać z powszech­nych narzę­dzi do wymia­ny czę­ści, a pro­ce­du­ra ich zama­wia­nia powin­na być ogól­no­do­stęp­na i nie­od­płat­na na stro­nie inter­ne­to­wej dane­go pro­du­cen­ta, impor­te­ra lub upo­waż­nio­ny przedstawiciel. 

W prak­ty­ce ozna­cza to, że kon­su­men­ci będą wie­dzie­li, jakie czę­ści zamien­ne mogą zamó­wić i jak je zamó­wić. Pomoże im rów­nież uzy­skać dostęp do odpo­wied­nich infor­ma­cji doty­czą­cych naprawy.