Moda też niszczy klimat. Marki zaczynają działać

Fast fashion czy­li zmia­na kolek­cji co kil­ka mie­się­cy i pro­duk­cja na maso­wą ska­lę ubrań, któ­re szyb­ko prze­sta­je­my nosić, spo­ty­ka się z coraz więk­szą kry­ty­ką. Czas, by wal­czyć z odzie­żo­wy­mi odpa­da­mi jest naj­lep­szy – fir­my mają mnó­stwo nie­sprze­da­nej z powo­du pan­de­mii odzie­ży i mate­ria­łów. Synonimem może być Bangladesz, zagłę­bie kra­wiec­kie naj­więk­szych marek odzie­żo­wych. W kra­ju tym pącz­ku­ją ini­cja­ty­wy, by bar­dziej dbać o klimat. 

Bangladesz chce być eko 

Ponad 30 marek modo­wych, pro­du­cen­tów tek­sty­liów i firm zaj­mu­ją­cych się recy­klin­giem roz­po­czę­ło współ­pra­cę w ranach ini­cja­ty­wy Circular Fashion Partnership. Deklarują ponow­ne wyko­rzy­sta­nie odpa­dów tek­styl­nych w Bangladeszu. W gru­pie tej jest m.in. Bershka, C&A, H&M, Marks & Spencer, Pull & Bear.

Wybrano Bangladesz, ponie­waż posia­da on praw­do­po­dob­nie naj­bar­dziej poszu­ki­wa­ne i nada­ją­ce się do recy­klin­gu odpa­dy z pro­duk­cji. W Bangladeszu pro­du­ku­je się odzież w dużych ilo­ściach, o podob­nym stan­dar­dzie. Łatwo więc będzie odpad­ki wyko­rzy­stać w nowej odzie­ży. Dotychczas odpa­dy były eks­por­to­wa­ne albo w naj­lep­szym wypad­ku tra­fia­ły do recyklingu.

Co roku moda tra­ci oko­ło 500 miliar­dów dola­rów z powo­du bra­ku recy­klin­gu ubrań, któ­re są wyrzu­ca­ne na wysy­pi­sko, zanim zosta­ną sprze­da­ne – UN Alliance For Sustainable Fashion

Moda też wpływa na klimat

Aż trud­no uwie­rzyć, że pro­duk­cja odzie­ży odpo­wia­da za co naj­mniej 4 proc. świa­to­wych emi­sji gazów cie­plar­nia­nych – wię­cej niż lot­nic­two, wię­cej niż Polska, Niemcy i Francja razem. To w sumie ok. 2 mld ton CO2. Narody Zjednoczone sza­cu­ją, że jest to co naj­mniej dwa razy wię­cej czy­li 8–10 proc. świa­to­wych emi­sji. To dla­te­go, że liczą nie tyl­ko samą pro­duk­cję ubrań. Część tych emi­sji pocho­dzi z pom­po­wa­nia wody do nawad­nia­nia upraw, takich jak baweł­na, pesty­cy­dy na bazie ropy, maszy­ny do zbio­ru i emi­sje z transportu.

Przemysł odzie­żo­wy pochła­nia mnó­stwo wody, wytwa­rza oko­ło 20 proc. ście­ków na świe­cie i corocz­nie uwal­nia do oce­anu pół milio­na ton syn­te­tycz­nych mikrowłókien.

Czytaj wię­cej: W spra­wach ubrań ule­ga­my złudzeniom

Firmy się­ga­ją po naj­prost­sze roz­wią­za­nia, czy­li ogra­ni­cza­nie odpa­dów i surow­ców. Większość zaczę­ła oszczę­dzać w pro­ce­sach pro­duk­cyj­nych wodę, ogra­ni­czać che­mi­ka­lia, sto­so­wać takie mate­ria­ły jak orga­nicz­na baweł­na, len czy włók­na celu­lo­zo­we (np. lyocell). Kolekcje „eko“ zaczy­na­ją być zauwa­żal­ne w pol­skich sklepach. 

Wyrzucanie ubrań

Prawdziwa rewo­lu­cja cze­ka fir­my odzie­żo­we w Unii Europejskiej za kil­ka lat. Od 1 stycz­nia 2025 roku będzie obo­wią­zek osob­ne­go odbio­ru odpa­dów z tek­sty­liów. Tak jak teraz mamy pojem­ni­ki na pla­stik, szkło papier, tak mate­ria­ły i ubra­nia będzie­my wyrzu­cać do oddziel­nych pojemników?