Ludziom głośniej, ptakom lżej

Jadąc mostem Marii Skłodowskiej Curie zasta­na­wiam się: czy zoba­czę Wisłę?  Wokół tyl­ko ekra­ny. A za nimi natu­ra, żad­nych domów.

Tajemnicę ekra­nów wyra­sta­ją­cych jak grzy­by po desz­czu zba­da Najwyższa Izba Kontroli. Nawet jej raport nie spra­wi jed­nak, że mini­ster śro­do­wi­ska cof­nie swo­je rozporządzenie.

Nagonka na ekra­ny skoń­czy­ła się tym, że pięć mie­się­cy temu mini­ster śro­do­wi­ska Marcin Korolec zli­be­ra­li­zo­wał nor­my doty­czą­ce hała­su. Wydał nowe roz­po­rzą­dze­nie, któ­re spra­wi że zamiast „korzyst­nych warun­ków aku­stycz­nych“, jak było dotych­czas, ludzie miesz­ka­ją­cy przy dro­gach będą mie­li „prze­cięt­ne zagro­że­nie hała­sem“. Kilka decy­be­li i jaka róż­ni­ca! Wcześniej nor­my były ostrzej­sze niż w Niemczech, teraz jest w dru­gą stro­nę – u nas 68 decy­be­li, tam – 65. Czy war­to się cieszyć?

Oczywiście, tego nie napi­sa­no w uza­sad­nie­niu do roz­po­rzą­dze­nia. Zamiast tego mini­ster zapew­nia, że ekra­ny szpe­cą Polskę i teraz  będzie ich mniej. Ale gdzie mniej? Firmy budu­ją­ce dro­gi będą mogły posta­wić mniej tych ekra­nów przy osie­dlach, ale nie tam, gdzie zapro­te­stu­ją eko­lo­dzy, by chro­nić np. ptaki.

Tytuł: „Hałas zabój­czy dla dro­go­we­go biz­ne­su“ roz­zło­ścił mnie w ponie­dzia­łek rano, gdy czy­ta­łam Dziennik Gazetę Prawną. A dla ludzi hałas nie jest szko­dli­wy? – chcia­ła­bym zapy­tać Konika i Szczepana – auto­rów arty­ku­łu, moich daw­nych kom­pa­nów z Rzepy. Konik ze Szczepanem obli­cza­ją, ile mostów przez Wisłę moż­na posta­wić za zaosz­czę­dzo­ne na osie­dlo­wych ekra­nach pie­nią­dze: 2. Chłopaki, ale te mosty i tak będą obsta­wio­ne ekra­na­mi! Chyba że posta­wi­my je bli­sko domów, gdzie zamiast pta­ków miesz­ka­ją ludzie.